Vandaag kwam ik uit school en onderweg naar huis op het fietspad kwamen twee kinderen mij tegemoet lopen. Ze liepen in het gras. Ik ging vrij hard, want ik was wat laat en er zou iemand naar mij toe komen. De jongen en het meisje keken naar mij en toen ik voorbij was, hoorde ik hard gefluister. Ze wilde fluisteren en zorgen dat ik het niet hoorde. In haar verraste verbazing fluisterde ze harder dan ze wilde: 'Heb je dat gezien, die mevrouw heeft geen benen meer.' Ik schoot in de lach en dacht, dat heb je goed gezien.
(Mijn lach kwam omdat het meisje het zacht wilde zeggen, maar door haar verbazing het toch zo hard zei, dat ik alles hoorde.)
Ja, het blijft natuurlijk ook gek, om iemand te zien, zonder onderbenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten