Ik heb sinds enkele weken protheses met een andere fitting. Eerst moet ik mijn benen insmeren met creme/soort hars, dan mijn liner aan dan een sokje eroverheen en vervolgens in de koker van mijn protheses. Een heel gedoe. En dat mag ik dan maar liefst twee keer doen. In het begin heb ik er haast niet mee gelopen gewoon omdat het zo'n werk is.
Na mijn bezoek van vorige week aan de prothesemaker, heb ik beloofd er nu echt mee te gaan lopen....en dat doe ik. Het lukt me nog niet om het elke dag te doen, maar ik ga de goede kant op. Ik voel wel dat ik beter vast zit. Vooral links. En dat is wat ik wilde.
Nog even doorzetten en gaan kijken en ervaren of dit beter werkt dan mijn oude protheses. Je moet er wat voor over hebben om te kunnen lopen....
donderdag 25 april 2013
dinsdag 16 april 2013
vriend Jan
Afgelopen zaterdag hebben wij vriend Jan begraven. Na een korte heftige ziekteperiode is hij overleden.
Op 1ste Paasdag hebben wij hem nog bezocht in de Hospice waar hij verbleef de laatste dagen van zijn leven hier op aarde. Spannend vond ik het wel om te gaan. Hij had aangegeven bij zijn dochters dat hij ons nog graag wilde zien. Met een raar gevoel stapten wij die zondag in de auto. Henk en ik praatten in de auto nog over allerlei momenten die wij hadden beleefd met Jan. Een levensgenieter was het.
We hadden een prachtige tijd met Jan en zijn kinderen. Wat bijzonder om dit mee te mogen maken. Om hem nog even te zien, te spreken en een knuffel te geven. Om nog even herinneringen op te halen, met hem te lachen en met hem te huilen. Henk heeft nog een biertje samen met Jan gedronken op zijn kamer.
Wat een humor had hij ook nog.
We koesteren deze laatste momenten met hem en weten dat hij het nu goed heeft, heel erg goed.
De begrafenis van afgelopen zaterdag was indrukwekkend. Over alles was nagedacht. Prachtige muziek bij de binnenkomst van de kist. Mooie liederen en toespraken.
Na het begraven dronken we van de wijn, die Jan zelf had uitgekozen en aten we een klein taartje met de tekst ' Tot ziens, Jan'.
Het maakt stil en verdrietig. Een lege plek blijft hier achter. Vooral voor zijn dochters, zoon en kleinkinderen.
' Tot ziens, Jan! Tot over een tijdje!'
Op 1ste Paasdag hebben wij hem nog bezocht in de Hospice waar hij verbleef de laatste dagen van zijn leven hier op aarde. Spannend vond ik het wel om te gaan. Hij had aangegeven bij zijn dochters dat hij ons nog graag wilde zien. Met een raar gevoel stapten wij die zondag in de auto. Henk en ik praatten in de auto nog over allerlei momenten die wij hadden beleefd met Jan. Een levensgenieter was het.
We hadden een prachtige tijd met Jan en zijn kinderen. Wat bijzonder om dit mee te mogen maken. Om hem nog even te zien, te spreken en een knuffel te geven. Om nog even herinneringen op te halen, met hem te lachen en met hem te huilen. Henk heeft nog een biertje samen met Jan gedronken op zijn kamer.
Wat een humor had hij ook nog.
We koesteren deze laatste momenten met hem en weten dat hij het nu goed heeft, heel erg goed.
De begrafenis van afgelopen zaterdag was indrukwekkend. Over alles was nagedacht. Prachtige muziek bij de binnenkomst van de kist. Mooie liederen en toespraken.
Na het begraven dronken we van de wijn, die Jan zelf had uitgekozen en aten we een klein taartje met de tekst ' Tot ziens, Jan'.
Het maakt stil en verdrietig. Een lege plek blijft hier achter. Vooral voor zijn dochters, zoon en kleinkinderen.
' Tot ziens, Jan! Tot over een tijdje!'
Abonneren op:
Posts (Atom)