woensdag 30 november 2011

Protheses

Half zeven de wekker gaat...wat mij betreft te vroeg. Toch maar opgestaan en op weg naar Apeldoorn gegaan. Daar hebben ze weer gesleuteld aan mijn protheses.
Over twee weken mag ik nog een keer komen en dan gaan ze ze cosmetisch afwerken (een kuit en scheenbeen). Ondertussen heb ik mijn tijd daar nuttig besteed, geschreven aan mijn sinterklaasgedichten. Je moet die oude man toch een beetje helpen. Rij ik terug naar huis hoor ik een kerstnummer op de radio.....Dat mag van mij nog wel even wachten.

dinsdag 29 november 2011

Afgelopen weken = drama + doktersbezoeken

Daar ben ik weer.....De afgelopen weken kunnen worden samengevat als: drama + doktersbezoeken. Vandaar dat er even geen blogs waren.

Ik liep een tijdje met te grote protheses, mijn stompen waren geslonken.  Ondertussen wel gebeld met prothesemaker. Daar kon ik 11 november terecht. Ik eigenwijs als ik ben, bleef doorlopen. Maandag 14 november een dag gewerkt, veel gelopen met mijn te grote protheses. 's Avonds was ik mijn stompen en zie dat het foute boel is. Een grote blaar op mijn rechterstomp. De boel is rood en warm. Ik besef dat ik even niet meer kan lopen. Op zo'n moment heb ik het helemaal gehad. Ben je goed op weg, loop je veel, krijg je weer een tegenslag.
Ook mijn middelvinger van mijn linkerhand doet pijn. Ik besluit uit voorzorg mijn ring maar af te doen, ik voel een ontsteking aankomen.

Ik besluit een nachtje te slapen en dinsdag te kijken hoe de stomp eruit ziet. Dinsdag zie ik dat hier een dokter aan te pas moet komen. Ook mijn vinger is rood en dik en daar zit ook een ontsteking in. Dus naar de huisarts, die vertrouwt het niet en stuurt mij door. Zo zit je dan om half vijf op de Eerste Hulp in het RKZ in Beverwijk. Een vriendelijke dokter, helpt mij en ook dokter Breederveld komt even om de hoek kijken. Ook zij willen uitsluiten dat de ontsteking niet in het bot zit en willen dat ik een röntgenfoto laat maken ('anders moet ze hier blijven.....' hoor ik de dokters zeggen, mijn hart en hoofd schreeuwen stil: 'Nee! Laat het please meevallen').

Ik krijg vervolgens een verwijzing en ga op weg naar de afdeling Radiologie. Terwijl ik daar naar toe ga, lees ik de verwijzing. 'Patient heeft bij bomaanslag, maart 2011, in Marrakech beide benen verloren'. Ik weet niet hoe het komt, maar deze dokter was ietwat van slag, ik verwijt het aan het feit dat ik zo leuk ben..... Terug naar waar ik was, ik laat wat foto's maken en vertel de mevrouw dat de verwijzing niet klopt. 'Ik verander het wel even', zegt ze vriendelijk. Na de foto's ga ik terug en worden er kweken genomen van de wond. Daarna is het wachten samen met Henk. Na een tijdje krijgen we uitslag van röntgenfoto's. De ontsteking blijkt gelukkig niet in mijn bot te zitten. Een zucht van opluchting van mij. Ik vraag of ze iets met de ontsteking in mijn vinger kunnen doen, heb mijn handen zo hard nodig. Helaas blijkt dit niet te kunnen, 'Het heeft geen zin, mevrouw Koelewijn, de ontsteking is nog niet rijp', grrrrrrrr.
Ik krijg een waslijst mee aan recepten, een antibiotica, Bactroban huidzalf, en Hibiscrub douchegel en de woorden 'We willen je donderdag weer zien'.

Op de terugweg in de auto praat ik met Henk. 'Maar hoe moet het nou morgen, dan moet ik mijn nieuwe protheses aanmeten'. 'Dat ga je gewoon doen, alleen dan moet je de boel minimaal belasten'.

Zo zit ik woensdag samen met Patricia in Apeldoorn. Ik pas mijn nieuwe kokers, vervolgens bouwt de prothesemaker mijn protheses verder. Ik krijg een multiflex voet eronder. Een voet die licht mee beweegt. Dit is zo anders. Heb het idee dat ik weer van voor af aan moet beginnen. Drama.....Ik besluit om er twee weken mee te oefenen. Morgen heb ik er twee weken mee geoefend en ga ik weer op weg naar Apeldoorn. Het voelt nog lang niet, als mijn oude protheses....het vraagt geduld en heel veel training. En dat is nou net waar ik het even helemaal mee gehad heb.

woensdag 2 november 2011

IK WIL LOPEN!

Al een paar dagen probeer ik contact te zoeken met iemand vanwege mijn protheses. Mijn linkerstomp is geslonken. Dit zorgt voor problemen in mijn koker. Ik heb een vacuümsysteem en doordat ik nu niet vacuüm zit, schuif ik erin, en dat zorgt voor blaren. Ik heb een nieuwe koker nodig en zo snel mogelijk!
Bellen en mailen naar die meneer, maar geen contact. Chagrijnig en verdrietig als ik was. Geduld, nee ik heb geen geduld. Ik heb nog steeds ruzie.

Rond 18.00uur probeer ik het nog één keer. Ik krijg de voicemail. En op dat moment zeg ik tegen Henk: 'Voor mij is het geen dankdag, wat een flutzooi'.

Dan gaat mijn telefoon......eindelijk heb ik de meneer aan de lijn. Hij gaat zijn best doen voor een afspraak op zo kort mogelijke termijn.
Als het telefoongesprek is afgelopen, besef ik, dit is iets om voor te danken. (er is echt veel meer om voor te danken, hoor, maar soms kan ik het even niet meer zien.....)

Er zit weer wat beweging in....eindelijk want IK WIL LOPEN!

dinsdag 1 november 2011

ruzie

Het afgelopen weekend veel gelopen. Dit is gaaf, maar daar waar het hoofd zo veel wil, roept mijn lichaam nu stop. Gister en vandaag pijnsteken door mijn stompen en blaren. De komende dagen 'een stapje terug' doen.
Ik sprak al een keer over 'mijn vijand' geduld. Ik heb weer ruzie.......