Je t'aime Paris!

Eén keer per jaar moet ik naar Parijs. Wat vind ik dat een ongelofelijke, gave, mooie, fantastische stad. En het is om de hoek! Vijf uur rijden en je staat in hartje Parijs. Nog nooit geweest? Dan raad ik je aan, snel te gaan.

Wij hadden vorig jaar bij onze auto een weekendje weg gekregen. Broekhuis vond het zo vervelend dat onze auto zo lang op zich liet wachten. En toen hij er eindelijk was, ontvingen we een weekendje weg ter compensatie. Perfect!!!

Dus gingen wij afgelopen Pasen naar de stad van de liefde. Ons huwelijk kon wel een oppepper gebruiken en die van mijn ouders helemaal ;-)...... Nee, zonder gekheid, we gingen dus met mijn ouders en hebben hun ook de stad laten zien. Het was onze vijfde keer, inmiddels.

Wat kiekjes hieronder!

In de Tuileries drinken we een glaasje wijn en eten we een toastje met brie en Boursin.

Het graf van Napoleon.

Kabam!

Kabam! Zaterdag 31 maart rond de klok van negen uur rijden we Maarssen in. We zijn op weg naar een feestje van een bijzondere vriendin. We rijden binnen de bebouwde kom, dus vijftig kilometer per uur. Plotseling gierende banden en een knal. Ik schiet naar voren. Besef nog niet wat er gebeurt. Dan schreeuw ik en het hart klopt in mijn keel. Een aanrijding. We stoppen. Vier opgeschoten jongens stappen uit hun Golf. Ze schreeuwen: 'Ja, hoor m'n hele auto naar de ***** en er volgen nog wat meer vloeken.' Ik denk, ik moet de politie bellen. En toets 112 in. Het duurt lang voordat ik eindelijk iemand aan de lijn krijg, ik vraag om politie en leg uit wat er is gebeurd. Na enkele minuten komt de politie. De schrik bij mij zit er aardig in. Wij rijden naar een benzinestation en vertellen daar de politie wat er is gebeurd. We stellen voor om de papieren in te vullen op het politiebureau. Enkele mensen die achter de weg wonen, zijn op het geluid afgekomen. Ze vragen of ze iets kunnen betekenen voor ons. Ik vraag of ze misschien wat thee kunnen brengen. Dit regelen ze vervolgens. Na de thee rijden we richting het bureau en ondertussen bel ik naar de vriendin en vraag of ze een borrel klaar wil zetten.

Om elf uur stappen wij het feestje binnen, het wordt ondanks de aanrijding, nog een erg gezellige avond! Maar wat ben ik geschrokken.....en wat ben ik blij dat wij (en die jongens) niets hebben!