Totaal ontdaan...

Gister sprak ik mijn vader. We kwamen in het gesprek op Tygo, een jongetje van 11 jaar uit Nijkerk. Pa vertelde dat hij was overleden en vroeg of ik daar ook iets over had gehoord. Ik vertelde dat ik er niets van wist.

Eenmaal in bed, kon ik niet slapen en liet het mij niet los. Dus op internet en zoeken. Gelijk vond ik artikelen over Tygo en zelfs een site, over dit mannetje. Ik las de berichten van zijn ouders en ook de naam van zijn vader, Charly. Maar nog steeds legde ik niet de link, die ik vandaag kon leggen.

Vanmorgen om half negen kwam ik aan in Doorn. Ik begon gelijk met fysiotherapie. Mijn fysiotherapeut vroeg of ik het gehoord had. 'Wat?' vroeg ik aan hem. 'Dat jongetje wat overleden is, uit Nijkerk, dat is de zoon van Charly. En toen vielen alle puzzelstukjes op zijn plek. Tygo is het zoontje van Charly, de man die ik regelmatig spreek en ook vorige week nog sprak in Doorn. We hebben het ook wel eens gehad over zijn zoons en dus ook over Tygo. Over dat hij aan BMX racen deed en dat hij daar talent voor had. Ontdaan ging ik even in mijn rolstoel zitten. En nog steeds ben ik ontdaan. Al vanaf het moment dat ik het hoorde tot nu toe ben ik er vol van. Het raakt me. Er komen allerlei vragen in me op. Waarom? Zo jong? Waarom heb ik het wel overleefd...?

Laten we bidden voor dit gezin en voor iedereen in hun omgeving.