De vakantie is voorbij. Afgelopen week mocht ik al weer rustig starten. Leuk, ik heb er weer zin in. In de vakantie is er het één en ander gebeurd en ben ik een aantal 'vijanden' tegen het lijf gelopen.
Op dit moment is 'geduld' mijn grootste vijand. Grrrrr.....alles duurt zo lang, veel langer dan met eigen benen. Dus wees dankbaar als je ze hebt en even snel de trap op kan rennen. Ik heb nieuwe protheses, maar sjongejonge zo prettig als je eigen benen 'zitten', zitten deze 'benen' niet (en dan druk ik het nog heel netjes uit).
Pijn is dan denk ik vijand twee. Want wanneer is het te erg en neem je een pijnstiller. Of kies ik er gewoon voor om de protheses dan maar niet te dragen.
Een derde vijand op het moment zijn al die instanties, die niet duidelijk zijn of het niet weten. Ik geef na vier/vijf keer bellen op en zeg tegen Henk: 'Ik betaal het wel'. En dan zegt Henk, 'Nee, nee, ik schrijf een brief. Ben je gek, dit handelen ze maar af. Zij zijn niet duidelijk geweest.' En dan ja hoor, uiteindelijk krijgen we het voor elkaar.
Een vierde vijand is de tegenpartij waar wij tegen strijden, het RAF (Road Accident Fund). Die wat ik merkte afgelopen vrijdag bij de advocaat, alles ontkennen. Maar dan ook alles. Dus bijvoorbeeld zeggen dat wij toch hadden kunnen remmen met de auto, of de tegenligger hadden kunnen ontwijken (terwijl de zaak volgens getuigen en foto's overduidelijk is). Henk blijft dan heel rustig en ik begin van binnen te koken. Ik vraag me af, wat voor pipo's er voor zo'n instelling willen werken. Of die mensen een 'hart' hebben. Dat ze door dit soort acties, gedrag uitlokken. Dat ik de neiging heb om alles maar dan ook alles bij te houden en te verhalen op de tegenpartij. Het punt is alleen dat ik helemaal niet zo wil werken.
Gelukkig is dan altijd Henk er nog. Die rustig op zijn stoel zit en zegt: 'Maar Jorijke dit wisten we toch al. Het RAF gaat alles ontkennen. Dat is hun manier van werken. Wij gaan gewoon door.'
We hoeven het niet alleen te doen, denk ik dan, Hij gaat met ons mee, dat maakt me rustig.
Lieve Jorijke,
BeantwoordenVerwijderenSterkte met 'al je vijanden' Ik voel je onmacht en woede (een beetje)..wat jullie doormaken was/is al zo zwaar en dan zo'n tegenpartij...ik kan me voorstellen dat je 'kookt' zo onrechtvaardig en crimineel! wat ontzettend fijn dat je zo'n sterke, rustig vent naast je hebt! hou je taai!! liefs,
Jaap & Evelien
Dag Jorijke,
BeantwoordenVerwijderenIk heb je even gegoogled. Was toch een beetje nieuwsgierig naar je. Ik hoop echt dat je met zwemmen weer wat verder komt. Ik vind het fijn dat met jou te doen. Aan Henk hebben wij allemaal (de hele masterszwemploeg) goede herinneringen. Hij was de man van de AA (heeft niets te maken met alcohol of dat sportdrankje)Ben benieuwd of hij dat zelf nog weet.
groeten, tot morgen, (nee vandaag al zie ik aan de tijd) Loekie