Al een paar dagen probeer ik contact te zoeken met iemand vanwege mijn protheses. Mijn linkerstomp is geslonken. Dit zorgt voor problemen in mijn koker. Ik heb een vacuümsysteem en doordat ik nu niet vacuüm zit, schuif ik erin, en dat zorgt voor blaren. Ik heb een nieuwe koker nodig en zo snel mogelijk!
Bellen en mailen naar die meneer, maar geen contact. Chagrijnig en verdrietig als ik was. Geduld, nee ik heb geen geduld. Ik heb nog steeds ruzie.
Rond 18.00uur probeer ik het nog één keer. Ik krijg de voicemail. En op dat moment zeg ik tegen Henk: 'Voor mij is het geen dankdag, wat een flutzooi'.
Dan gaat mijn telefoon......eindelijk heb ik de meneer aan de lijn. Hij gaat zijn best doen voor een afspraak op zo kort mogelijke termijn.
Als het telefoongesprek is afgelopen, besef ik, dit is iets om voor te danken. (er is echt veel meer om voor te danken, hoor, maar soms kan ik het even niet meer zien.....)
Er zit weer wat beweging in....eindelijk want IK WIL LOPEN!
Hoi Jorijke,
BeantwoordenVerwijderenMisschien is er veel om voor te danken. Ik weet het wel zeker. Maar dat neemt niet weg dat je dat soms niet helemaal meer ziet.
Er zit heel veel kracht in jouzelf. Maar soms kan je zo moe worden van al die kracht. Is het soms teveel om die weer aan te moeten spreken.
Gewoon een baaldag inlassen en dan weer met volle kracht vooruit.
groeten van een ervaringsdeskundige,
Loekie
Heb je een blog-pauze genomen????
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte en houd goede moed!
Liefs een trouwe lezeres.