Pech

De handbike

Afgelopen vrijdag had ik pech....Om half vier maakte ik mijn fiets vast aan de rolstoel en wilde ik gaan fietsen naar Zon en Schild naar mijn zwager. Ik fietste de straat uit richting de rotonde bij ons en daar gebeurde het. Daar is een wel erg haakse bocht en ik pakte de bocht (denk ik) toch te scherp....Gevolg, een flinke valpartij...auw! Dan lig je in eens op de grond....
Al snel kwam er een man op de motor naar me toe gereden. We keken samen even naar mijn stompen en het bloedde al aardig. Hij hield een fietser aan die even een verbanddoos moest gaan halen aan de overkant bij een bedrijf. Ondertussen ging ik maar eens rondbellen, eerst Henk, maar die zat in vergadering...telefoon stond uit. Toen dacht ik, ik bel Patricia, de buurvrouw. 'Je moet me redden, Patries', 'Wat dan?'
'Ik ben gevallen' 'Ooh, nee, echt? Ik kom eraan.'
Na een paar minuutjes was Patricia er, zij tilde mij samen met de man in de rolstoel en nam wat spullen mee en ik fietste terug naar huis. Daar de boel schoonspoelen en de wonden bekijken samen met Patricia. Ik had weer even wat flashbacks....zo ging het in Nieuwegein ook. Patricia hielp regelmatig met douchen.
Ondertussen belde ik nog wat rond en kreeg ik Henk te pakken. Die kwam naar huis. Ook belde ik even met mijn huisarts, die wilde me nog zien. Dus rond half vijf zat ik bij de dokter. De boel werd schoongemaakt en afgeplakt. 'De huid is er afgeschaaft, het is niet heel erg diep.' Ik dacht, gelukkig maar. 'Maar ik wil je maandag wel weer zien.' 'Oke, graag.' Ik heb liever dat er teveel naar me gekeken wordt, dan te weinig. Ik moet er namelijk geen ontsteking of iets bij krijgen.

Na deze valpartij besef ik wel weer dat ik veel kwetsbaarder ben, dan voor het ongeluk. Nu maar hopen dat het snel geneest....