Een maand geleden

Regelmatig gaan onze gedachten terug naar een paar weken geleden. Precies een maand geleden kwamen we aan in Richards Bay. Daar werden we opgewacht door Piet en Thea, onze chauffeurs van die week. Het was heerlijk warm, zo rond de 30 graden en een mooie blauwe lucht. Het leek qua weertype op de dag van vandaag alleen warmer.
En dan zit je dus vanmiddag in de zon, in je tuin en dan denk je terug. Terug aan het moment dat je naar het ziekenhuis rijdt. Het moment dat je Dr. Ragoo ziet staan, voor de ingang van het ziekenhuis. Met zijn heuptasje om. Ik hoor het piepje weer van de operatiekamer, flashbacks... En dan komt het moment dat je oog in oog staat met Dr. Ragoo. Een dikke knuffel en daarna tranen. Tranen van geluk, blijdschap, maar ook van verdriet.
Vervolgens gaan we naar binnen. Iedereen herkent Henk en geeft hem een knuffel en hand. Ik kijk toe en geniet...daarna ontdekken ze mij en word ook ik overladen met knuffels, warme handen, lieve blikken. Het hele ziekenhuis bloeit op. Wat warm, wat gaaf! Alleen hiervoor kom je al terug...

Alles komt ons weer heel bekend voor, de koffiehoek, waar Henk zoveel koffie heeft versleten en strompelend naar toe ging bijna elke dag, de lange hal, met blauwe vloerbedekking, 'ons' kamertje...kaal, geen één kaart aan de muur, de plant in het binnenhof, waar we naar keken vanuit onze kamer, de plek buiten bij het parkeerterrein, waar we een frisse neus haalden en niet te vergeten, de dokters, de verpleegkundigen, de man van de security.... en nog zoveel meer.

Verpleegkundigen die veel hebben betekend voor ons.
Helemaal rechts Cynthia met wie ik een speciale band had.

Het is een reis die we nooit meer zullen vergeten. Een reis die ons ontzettend goed heeft gedaan. Energie geeft!
We hebben er vrienden voor het leven bij.

Zuid-Afrika heeft een plekje in ons hart...